MIT’de çevre mühendisliği bölümünde yardımcı doçent olarak görev yapan Benedetto Marelli, Tufts Üniversitesi’nde doktora sonrası çalışmasına devam ederken tesadüf eseri ipek kullanımı ile ilgili bir kitaba rastladı. Üniversitenin laboratuvarı için gerçekleştirilen yemek pişirme yarışması sırasında her setin ipek içermesi istenince Marelli, kazara tezgahta üzerinde ipek sarılı bir miktar çilek unuttu.
MIT mühendisi gıdaların raf ömrünü geliştirmeyi başardı
Bu olaydan bir hafta sonra çilekleri gören ve hala yenilebilir bir halde olduklarını fark eden Marelli, diğer çileklerin ise uzun süredir bozuk olduğunu fark etti. Bununla birlikte daha önceden ipeğin biyomedikal uygulamaları konusunda çalışmaları olan araştırmacı şok etkisi yaşadı. Marelli, tesadüf ederi keşfettiği ipeğin gıdalar üzerinde etkisi ile birlikte gıda israfı sorununun çözülebileceğini fark etti ve çalışmalara başladı.
Marelli: “Bugüne kadar, tarım teknolojileri ve gıda üzerine geliştirilen çözümlerin büyük çoğunluğu, genetik mühendisliği, makine mühendisliği, yapay zekâ veya bilgisayar bilimlerine dayanıyordu. Oysa bunun yerine nano materyaller ve biyo materyaller tercih edilebilir.” dedi. İddiaya göre bu uygulama ile birlikte gıdaların raf ömrünü doğal yollarla %200’e kadar artırabilir.